Het aanvaarden van de seksuele gevoelens die je hebt

Sommigen vertellen over het jarenlang ontkennen of verdringen van hun gevoelens. Er komen In de gesprekken een aantal punten naar voren die belangrijk zijn, in het leven van de cliënt: Aanvaarding:  erkennen dat er sprake is in je leven van seksuele gebrokenheid., en dat je die levenswijze afwijst. Leven door geloof in Jezus Christus: in gedachten, gevoelens en gedrag het praktisch toepassen van de bijbelse belofte: Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping ...(2 Korintiërs 5:17). Leren om op een goede manier met jezelf en anderen om te gaan:  jezelf accepteren als kind van God, kwetsbaar durven zijn in relaties, vriendschappen ontwikkelen en  inzet in de plaatselijke kerk of gemeente. Om  te beginnen moet je erkennen dat seksuele gebrokenheid een  realiteit is in je leven. Dit betekent dat je gevoelens, verlangens en gedachten aanvaardt als deel van je leven. Ook als de seksuele  gebrokenheid die je ervaart mogelijk tot zonde leidt, of wanneer je er ongelukkig door bent, zul je het feit op zichzelf onder ogen  moeten zien. Verder moet je erkennen en aanvaarden dat God van je houdt, ondanks alles. Het feit dat je deze realiteit onder ogen ziet wil niet zeggen dat je er ook naar moet blijven leven. Veel mensen weten verstandelijk dat God van ze houdt, maar vinden het moeilijk om deze kennis te laten doorwerken in hun ervaring. Aanvaarding van Gods liefde is niet alleen een zaak van het hoofd, maar ook en vooral een zaak van het hart. Vervolgens moet je, je eigen verantwoordelijkheid aanvaarden.  Ieder mens is echter wel verantwoordelijk voor de manier waarop je met deze gevoelens omgaat.  Sommige mensen komen  met de gedachte: ik mag die gevoelens niet hebben. Deze gedachte kan leiden tot het ontkennen of verdringen van seksuele gebrokenheid. Dit is een krampachtige manier van denken die negatieve gevolgen kan hebben, zoals schuldgevoelens, een laag zelfbeeld en depressiviteit. Het  ontkennen of verdringen van seksuele gebrokenheid helpt sommigen om niet te zondigen, maar het is nooit een middel dat tot verandering leidt. Eén van de eerste dingen probeer  onder ogen te zien dat je die gevoelens hebt. Het proces van aanvaarding begint met de beslissing om te besluiten te stoppen met vechten tegen de gevoelens. Dit is meestal niet eenvoudig. Voor de één is het een opluchting te kunnen zeggen: 'Ik heb een probleem in mijn seksuele gebrokenheid / kwetsbaarheid of  gerichtheid'. Voor de ander brengt het vooral gevoelens van schaamte en schuld boven. Vaak gaat de cliënt in deze fase door een rouwproces. Een bijkomende factor is dat,  juist wanneer gevoelens lange tijd  ontkend of verdrongen zijn, ze in eerste instantie sterker lijken te worden wanneer je ze onder ogen ziet. In plaats van ontkennen of te verdringen, kun je seksuele gebrokenheid ook koesteren. Iemand die zijn gevoelens koestert, accepteert dat ze er zijn. Maar hij gaat daarin verder: hij identificeert zich met de gevoelens, en is niet bereid ze los te laten. 'Deze gevoelens horen bij mij. Ik ben nu eenmaal zo' , wordt er dan gezegd. Het koesteren van seksuele gebrokenheid kan er toe leiden dat je blijft 'hangen' in een slachtofferrol, of in zelfbeklag. Dit wordt een excuus om te denken: 'ik doe toch niemand kwaad als het zich alleen in mijn gedachten afspeelt.' De Bijbel roept echter op om  ook het gedachten leven uit te leveren aan God, ... zodat wij de redeneringen en elke schans, die opgeworpen wordt tegen de kennis van God, slechten, elk bedenksel als krijgsgevangene brengen onder de gehoorzaamheid aan Christus ... (2 Korintiërs 10:5) Je moet onder ogen zien dat seksuele gebrokenheid een symptoom is van dieperliggende zaken. Iedereen is beschadigd in het vermogen om anderen lief te hebben. Seksuele gebrokenheid in welke vorm dan ook is  een uiting van dit beschadigd vermogen. Hetzelfde kan gezegd worden van (heteroseksuele) seksverslaving, emotionele afhankelijkheid en aseksualiteit. Dit laatste geldt met name voor degenen die op jeugdige leeftijd zijn geconfronteerd met seksualiteit. Omdat deze mensen van jongs af aan seks als afbrekend en verwarrend hebben ervaren, zijn bij hen als een vorm van zelfbescherming alle seksuele gevoelens 'gedoofd'. Ook hierbij geldt dat de cliënt door een proces van aanvaarding en erkenning gaat. Een aantal van de factoren dat mede van invloed is op de ontwikkeling van de seksuele identiteit, houdt verband met scheefgroei in de emotionele en relationele ontwikkeling in de kinderjaren. Sommige mensen komen er tijdens het proces achter dat ze negatieve ervaringen of onbevredigde verlangens uit de kinderjaren lange tijd hebben verdrongen. De bewustwording hiervan heeft ook weer aspecten van een rouwproces. De cliënt blijft zelf verantwoordelijk voor de keuzes die hij nu maakt. Waar het om gaat is dat de emotionele en relationele gebrokenheid uit de kinderjaren ook nu nog invloed heeft op het leven van de cliënt. Wanneer hij verder is in het proces, wordt uitgewerkt hoe in het hier en nu kan worden omgegaan met deze gebrokenheid.